Project ‘Spolia’
1 oktober 2014
Tien jaar na het overlijden van C.O. Jellema, ontwikkelden we in 2013 het project Spolia: een hommage aan de Groninger dichter. Het Latijnse woord –waarvan wij de betekenis niet wisten, maar tegenkwamen als titel van één van Jellema’s bundels- duidt op het hergebruiken van oud materiaal voor iets nieuws.
We namen dit als uitgangspunt voor het eerbetoon en gingen met jonge dichters en studenten Autonome Beeldende Kunst van Academie Minerva op zoek naar de actuele betekenis van het werk van Jellema. Aan hen werd gevraagd: welke ‘brokstukken’ uit Jellema’s werk neem je mee – maar misschien nog veel belangrijker- welke laat je weg? Van de bruikbare elementen maakten de jonge kunstenaars nieuw werk, gepresenteerd in de expositie en het gelijknamige boek ‘Spolia’.
Fotoreportage
Extra bijzonder was het toen de kunstwerken van de studenten een plek kregen in Oosterhouw: het landhuis waar Jellema de laatste 14 jaar van zijn leven woonde en werkte…
Geïnpireerd door het gedicht Drijfjacht, maakte Doris Laczko dit werk “gedoken in het vore” genaamd.
Faisel Saro baseerde zijn werk op het fragment uit het gedicht ‘Van soms een herfstblad in het voorjaar nog':
skelet van geest, breekbaarste beeld van even
warm lichaam bovengronds te zijn geweest
totdat het leven week uit de structuur.
Hector Raphaela nam het gedicht ‘Tijdopname’ als uitgangspunt:
En toch vannacht dat grasveld, zij daardoor
nog op hun vaste plek, nog geen ontheemden,
en wie ik werd ging in hun blik teloor.
Ines Strobl gebruikte het gedicht ‘Envoi’
die ruimte rustend onder
die grote hemel
Iris Leenknegt nam voor haar werk het volgende fragment uit ‘Aan het Reitdiep’ als uitgangspunt:
Hoe aan de regen prijsgegeven, het landschap
tot aan de horizon grijs en niemand
zichtbaar begaat het, langs wegen
te zijn als enige, ademend.
Uit het gedicht ‘Een nacht’ maakte Mathilde van Wijnen dit werk:
Er zijn momenten van een vreemde vrede, ‘snachts
vooral, de treingeluiden en het wapperende gordijn